چند سالی است که نسخهٔ تصحیح شدهٔ دیوان اشعار امیر پازواری -شاعری که به زبان تبری/طبری شعر می سرود و نزد اهالی طبرستان و مازندران جایگاهی همچون دیوان حافظ برای فارسی زبانان را دارد و قالب موسیقایی امیری‌خوانی [برگرفته از نام او] در تمام نواحی تبری زبان کماکان در میان مردمان جاریست- که توسط زنده‌یاد استاد محسن مجیدزاده (م. م. روجا) به فارسی به نظم درآمده است را در قالب سایت اختصاصی ایشان به آدرس https://mmroja.ir منتشر نموده‌ام. دیوان اشعار بصورت بخش بندی شده بصورت اچ.تی.ام.ال در دسترس است. لطفاً اینجا را ملاحظه نمایید: دیوان امیر پازواری
مطابق اجازه‌نامهٔ پیوست به قلم زنده‌یاد استاد محسن مجیدزاده، بنیاد امیر پازواری (کانون توسعهٔ پایدار امیرکلا) که حقیر موسس و مدیرعامل آن هستم، مسئولیت بازنشر آثار ایشان در فضای مجازی را برعهده دارد.
موجب مزید امتنان خواهد بود شاعر پیشنهادی و اشعارش را در این سایت معرفی شده بررسی نمایید تا چنانچه با شاخص ها و معیارهای شما منطبق بود و مقبول نظر افتاد، مقدمات لازم برای وارد نمودن آن اشعار به گنجور رومیزی فراهم شود و بخت تبری‌زبانان را بیازماییم شاید این شاعر و عارف نیز در شمار سایر شعرای شهیر کشور عزیزمان ایران، در گنجور جایی یافت. مهرتان افزون و غم از دلتان بیرون باد.
با استفاده از نتیجهٔ زحمات دوستان بنیاد امیر پازواری، اکنون آثار این شاعر بزرگ طبری‌سرا در گنجور در دسترس است. علاوه بر متن مازندرانی، برگردان فارسی اشعار که به همت شادروان استاد مجیدزاده بعضاً به شعر فارسی تهیه شده در بخش خلاصه/معنی اضافه شده است.
آقای نتاج امیری پس از بررسی اولیهٔ متن در دسترس قرار گرفته در گنجور توضیحات تکمیلی دیگری را نیز ارسال کردند:
به پیوست متن کامل کتاب مرتبط با شناخت امیر پازواری به قلم استاد زنده یاد محسن مجیدزاده (م م روجا) را نیز تقدیم می کنم که چنانچه صلاح دانستید در گنجور در بخش معرفی شاعر به اشتراک گذاشته شود.
به همت گروهی از ادب‌دوستان و با پیگیری و سرپرستی آقای مصطفی علیزاده، بخش دیگری از آثار حکیم نزاری قهستانی در گنجور در دسترس قرار گرفته است.
مثنوی «ادب‌نامه» از حکیم نزاری که به تلاش این دوستان در گنجور در دسترس قرار گرفته، منظومه‌ای است هموزن بوستان سعدی در دوازده باب و یک دیباچه شامل بیش از دوهزار و دویست بیت، و محتوای آن دربردارندهٔ توصیفاتی از چگونگی رفتار وزیران، منشیان و دیگر درباریان است و «نخستین حرفش این است که از خدمتگزاری در دربار پادشاهان برحذر باشید چون عاقبت خوبی ندارد و نزاری در این کتاب می‌گوید که نتیجه حاصل از تجربه‌های زندگی نشان دهنده اخلاق مثبت و منفی است و همچنین در این کتاب آمده که هدف غایی، رعایت اخلاق، رسیدن انسان به سعادت و نیکبختی است».
«ادب‌نامه» را نزاری در یک مقدمه و دوازده باب به قصد رفع سوءظن علی‌شاه از خود و جلب عنایت او سروده است. در این منظومه شاعر به توضیح آداب و رفتار درباری در جوامع فئودالی آن زمان می‌پردازد ولی باز هم از بیان عقاید پیشرو خویش که در تضاد با آن آداب و قواعد است غافل نمی‌ماند. ادب‌نامه نیز همچون سفرنامه سرشار از لطایف بسیار، تمثیلات و حکایات منظوم است. روش هنری نزاری در این اثر همانند دیگر آثارش وجوه مشترک بسیار با سعدی است. نزاری از سرودن ادب‌نامه به نتیجهٔ دلخواه خویش که احیاء موقعیت خود در دربار بود دست نیافت.
فهرست همراهان تایپ ادب‌نامه به این شرح است:
🔺جناب آقای علیرضا از ابتدای صفحه ۱۹ تا پایان صفحه ۲۳ 🔺 سرکار خانم نیکبخت از ابتدای صفحه ۲۴ تا پایان صفحه ۲۸ 🔺 جناب آقای نقی زاده از ابتدای صفحه ۲۹ تا پایان ۳۹
🔺سرکار خانم عذرا از ابتدای صفحه ۴۰ تا پایان صفحه ۴۶
🔺 سرکار خانم مینا از ابتدای صفحه ۴۷ تا پایان صفحه ۵۶ 🔺 سرکار خانم سحر از ابتدای صفحه ۵۶ تا پایان صفحه ۶۰ 🔺 سرکار خانم نیکبخت از ابتدای صفحه ۶۱ تا پایان صفحه ۷۰ 🔺جناب آقای یعقوبی از ابتدای صفحه ۷۱ تا پایان صفحه ۷۵ 🔺 جناب آقای شهیم از ابتدای صفحه ۷۶ تا پایان صفحه ۱۰۰ 🔺 سرکار خانم مریم از ابتدای صفحه ۱۰۱ تا پایان صفحه ۱۰۵ 🔺 جناب آقای سجاد نقی زاده از ص ۱۰۵ تا ۱۱۷
همراهان این تلاش ثمرهٔ کار خود را به روح بلند شاعر فقید بیرجندی شادروان «فهیم بخشی» که در سال گذشته از میان ما رفتند و همواره حامی این گروه و تایپ اشعار حکیم نزاری بودند تقدیم کرده‌اند.
علاقمندان می‌توانند با دریافت مجدد مجموعهٔ حاوی اشعار حکیم نزاری در گنجور رومیزی، ساغر، دریای سخن و سایر برنامه‌های سازگار به «ادب‌نامه» نیز دسترسی داشته باشند.
رسالهٔ اربعین حدیث جامی ترجمهٔ منظوم چهل حدیث نبوی است که مورد توجه و استقبال خطاطان مشهوری چون سلطانعلی مشهدی بوده است.
این کتاب به همت آقای کمال رحمانی با استفاده از متن در دسترس از طریق صفحهٔ فیسبوک مفتی محمد ابراهیم تیموری و با مقابله با نسخه‌های چاپی مایل هروی (اربعین، مولانا نورالدین عبدالرحمن جامی، به خط: حسین وفا سلجوقی، معرفی آثار جامی: مایل هروی، سال چاپ ۱۳۴۳، انتشارات: انجمن جامی) و کاظم مدیر شانه‌چی (اربعین جامی، کاتب: سلطانعلی مشهدی، مقدمه و تصحیح و استخراج احادیث از: کاظم مدیر شانه چی، چاپ دوم ۱۳۷۱. ناشر : انتشارات آستان قدس رضوی) در گنجور در دسترس قرار گرفته است.
سرودن این مثنوی به تصریح سراینده در اول ماه ربیع الاول سال ۶۹۰ هجری قمری آغاز شده و ظرف چهار ماه تمام شده است. نسخهٔ در دسترس از طریق گنجور شامل حدود ۹,۰۰۰ بیت است که البته شامل نقل قولهایی از مولانا هم می‌شود.
این مثنوی به لحاظ این که قدیمی‌ترین سند تاریخی در مورد سرگذشت و احوال آثار مولوی است ارزش تاریخی بالایی دارد. بخشی از ارزش آن مربوط به عناوین منثور و طولانی بخشهای مختلف آن می‌شود که با نثری ساده و صریح و بی قید و بند و پیچیدگی نوشته شده است. از لحاظ ادبی بنا بر نظر استاد جلال الدین همایی از اشعار سست و قوافی نادرست خالی نیست اما شعرهای محکم و پرمعنی هم در آن یافت می‌شود. این استاد بزرگوار اعتقاد دارند که اشعار نیمهٔ دوم این مثنوی محکم‌تر و بهتر از نیمهٔ اول آن است گویی که زبان شاعر در حین سرودن منظومه روان‌تر شده است.
به همت دو تن از دوستداران ادبیات فارسی سه دیوان ارزشمند در گنجور در دسترس قرار گرفته است.
به همت آقای سیدمحمدرضا شهیم (که پیشتر نیز آثار شاهدی به همت ایشان به گنجور اضافه شده بود) دیوان جلال عضد یزدی شاعر قرن هشتم و از معاصرین خواجو و حافظ و همینطور دیوان محمدحسین غروی اصفهانی معروف به آیت الله کمپانی و متخلص به مفتقر که دیوانش به لحاظ تسلط ایشان بر ادبیات عرب و استفاده از اوزان نامتداول شعر عربی در اشعار فارسی شایان توجه است در گنجور در دسترس قرار گرفته است.
به همت آقای سعید محمدی دیوان قصاب کاشانی از شاعران دورهٔ صفویه و از معاصرین و معاشرین صائب تبریزی به گنجور اضافه شده است.
دیوان اشعار فارسی ابراهیم شاهدی دده، ادیب و صوفی عثمانی به همت آقای سیدمحمدرضا شهیم و با استفاده از نسخهٔ تصحیح شده توسط دکتر محمدامین احمدپور در گنجور در دسترس قرار گرفته است (پایان‌نامهٔ کارشناسی ارشد دکتر احمدپور تصحیح این دیوان بوده است، جهت کسب اطلاعات بیشتر اینجا را ببینید).
دیوان شاهدی وزنیابی شده و برچسب‌های حروف قافیهٔ آن نیز در گنجور مشخص شده تا محققان بتوانند روی آن مشابه‌یابی کنند.
به همت آقای سید محمدرضا شهیم و پیگیری آقای مصطفی علیزاده دو اثر دیگری از حکیم نزاری قهستانی شامل مثنوی روز و شب و همینطور سفرنامهٔ منظوم او در گنجور در دسترس قرار گرفته است.
توضیح ارسالی آقای علیزاده راجع به مثنوی روز و شب را به نقل از تصحیح استاد نصرالله پورجوادی از این منظومه بخوانیم:
حکیم سعدالدین نزاری قهستانی (۶۴۵-۷۲۱)، شاعر شناخته‌شدهٔ بیرجند، پنج مثنوی کوتاه و بلند سروده که فقط یکی از آنها در ضمن دیوان او به چاپ رسیده است.
مثنوی روز و شب که به بحر متقارب، بر وزن حدیقهٔ سنایی سروده شده، مناظره‌ای است به زبان حال میان شب و روز. مانند اغلب مثنوی‌های داستانی، مثنوی نزاری نیز با ابیاتی در توحید و ستایش باری‌تعالی و نعت پیامبر اکرم (ص) آغاز می‌شود؛ سپس شاعر به مدح شمس‌الدین علی شاه نیمروز می‌پردازد و آن‌گاه سبب نظم مثنوی را بیان می‌کند. به‌دنبال گفت‌وگوی روز و شب با واسطهٔ باد صبا، شاعر باز هم به شاه اظهاربندگی می‌کند و سپس حکایتی رمزی دربارهٔ قطب‌الدین حیدرزاده می‌آورد و از بخت بد و بی‌دولتی خود می‌نالد.
توضیح: این مثنوی و حدیقهٔ سنایی در بحر خفیف سروده شده‌اند و نقل قول اشکال دارد.
جدای از این دو منظومه، همت آقای شهیم یک دیوان ارزشمند دیگر نیز به گنجور هدیه داده است. دیوان نیر تبریزی نیز به همت ایشان به گنجور اضافه شده است.
بخشهای عمده‌ای از این آثار وزنیابی شده و قافیهٔ آنها نیز مشخص شده و از این جهت امکان ردگیری تضمینهای پرشمار نیر تبریزی از اشعار شاعران دیگر از طریق قابلیت شعرهای مشابه وجود دارد.
