پنج نسخهٔ خطی دیوان حافظ در دسترس از طریق گنجینهٔ گنجور با تعیین اشعار مرتبط در گنجور تقریباً به طور کامل فهرست‌گذاری شده‌اند. بخشهایی از این دیوانها که متن آنها در گنجور موجود نبوده است (اشعار منتسب) فهرست‌گذاری نشده‌اند.
علاقمندان و محققان گرامی می‌توانند در کادر حاشیه‌های اشعار با کلیک بر روی تصاویر صفحات این دیوانها به تصویر بزرگ و با کیفیت دسترسی داشته باشند.
فهرست اشعار هر نسخه به ترتیب خود آن نسخه نیز در صفحات اختصاصی آنها در گنجینهٔ گنجور در دسترس است.
فهرست این نسخه‌ها به این ترتیب است:
۱. دیوان حافظ نسخه‌برداری شده در رمضان ۸۵۵ ه.ق توسط سلیمان الفوشنجی
۲. دیوان لسان الغیب سنهٔ ۹۲۰ هجری قمری دارای مقدمهٔ منثور
۳. دیوان حافظ دانشگاه پرینستون نوشته شده به تاریخ جمادی الثانی ۹۲۶ هجری قمری
۴. دیوان حافظ به خط سلطانعلی مشهدی با تصاویر حاشیهٔ افزوده در دورهٔ گورکانی هند
۵. کتاب خواجه حافظ شیرازی به خط محمد ساوجی مورخ ۱۲۸۰ هجری قمری
از نکات قابل توجه آن است که در هیچکدام از این نسخه‌ها غزل با مطلع «ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی» به طور مستقل وجود ندارد و تنها ابیاتی از آن با غزل هم‌وزن و قافیهٔ آن به مطلع «با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی» مخلوط شده است.
همچنین غزل با مطلع «سبت سلمی بصدغیها فؤادی» که ملمعی با مصاریعی به زبانهای فارسی معیار، عربی و فارسی با لهجهٔ شیرازی است تنها در یک نسخه یافت شد.
در کنار اشعار منتسب از شاعرانی همچون سلمان ساوجی («ز باغ وصل تو یابد ریاض رضوان آب»، «گفتم که خطا کردی و تدبیر نه این بود»)، امیرخسرو دهلوی («به فراغ دل زمانی نظری به ماهرویی»)، نزاری قهستانی («ما برفتیم و تو دانی و دل غم خور ما»)، سعدی («آن کیست که دل نهاد و فارغ بنشست») و حتی رودکی («با آن که دلم از غم هجرت خون است») به حافظ، انتساب دو رباعی منتسب به خیام («چون حاصل آدمی در این شورستان» و «دنیا به مراد رانده گیر آخر چه») در یک نسخهٔ خطی کهن به حافظ نیز از نکات قابل توجه است.
علاقمندانی که تمایل دارند در گسترش دامنهٔ فهرست‌گذاری نسخه‌های خطی دیوان حافظ مشارکت کنند اینجا را ببینند.