رباعیات خلیل‌الله خلیلی
7 ژانویه 2011به لطف همراه گرامی گنجور، آقای مهران صمدنژاد، مجموعه‌ای از رباعیات و دوبیتیهای خلیل‌الله خلیلی شاعر معاصر افغانی در دسترس قرار گرفت.
کاربران گنجور رومیزی با دریافت این فایل میتوانند آن را به برنامهٔ خود اضافه کنند.
ژانویه 11th، 2011 در زمان 7:37 ب.ظ
دیگه همینمون مونده بود شعر شعرای افغانی رو بخونیم
شعرای معاصر خودمون رو ول گردید ، چسبیدید به افغانیها ……………
ژانویه 13th، 2011 در زمان 1:35 ق.ظ
اگه به نقشه ایران قبل از قاجاریه نگاه کنید ،خواهید دید تمامی افغانستان جزئی از خاک ایران بوده و قسمتی از خراسان قدیم.از طرفی شعر پارسی در هر کجای دنیا سروده بشه قابل احترامه
ژانویه 14th، 2011 در زمان 10:39 ق.ظ
با درود
هرچند به قول آقای حسین شعر پارسی در همه جا قابل احترام هست ولی از نظر من هم حضور شاعری با اشعار متوسط مثل ایشان ، از هر ملیتی که باشد، در این سایت ایده جالبی نبود. در ضمن اشعار ایشان همه رباعی نیستند ولی تحت عنوان رباعیات نامگذاری شده اند که بهتر است اصلاح شود.
ژانویه 14th، 2011 در زمان 12:06 ب.ظ
@نگین:
در مورد قدرت شاعری ایشان تصور نمی‌کنم همگان با شما هم‌عقیده باشند، نظری به شرح حال ایشان در ویکیپدیا بیندازید.
در مورد رباعیات، حق با شماست، هر چند من حین وزنیابی متوجه این قضیه شدم، اما در هر حال، آن دسته از شعرها که بر وزن رباعی نیستند بر وزن دوبیتی هستند و از آنجا که رباعی انگاشتن دوبیتی و دوبیتی خواندن رباعی در آثار شعرای کهنسرا امری متداول است بعید نیست همین ترتیب منقول از دیوان ایشان باشد. لذا فعلآً تا زمانی که به دیوان کامل ایشان دست پیدا نکنیم همین ترتیب را حفظ میکنیم.
ژانویه 14th، 2011 در زمان 1:51 ب.ظ
با درودی دوباره
در مورد قدرت شاعری ایشان بحثی نیست. آشنایی من با آثار استاد خلیلی شاید به زمانی پیش از تولد شما برگردد. ایشان سیاستمداری با قریحه شاعری بوده اند ولی در مقام مقایسه، شکی نیست که بسیارند شاعران تواناتری که هنوز جایشان در سایت گنجور خالی است، منجمله آذری بیگدلی،آصفی هروی، حزین لاهیجی،اشرف،کمال خجندی ،…ونیز بسیاری شاعران معاصر که قطعا” مقام شاعری بالاتری نسبت به استاد خلیلی دارند و جا داشت که قبل از ایشان در این سایت حضور داشته باشند. بهر حال این نظر شخصی من است و از جانب کسی است که در مقام “صاحبنظر بودن” نیست. صلاح مملکت خویش خسروان دانند. موفق باشید
ژانویه 15th، 2011 در زمان 7:37 ب.ظ
با سلام
به لطف امکانات خوب نرم افزار گنجور برای دوستان عزیزی که با این مجموعه مشکل دارند و یا آن را برای “ایرانی بودنشان” عار میدانند امکان حذف آن از پایگاه داده ها فراهم شده است، دلیل اینکه من این مجموعه را فراهم کردم این بود که از اشعار این “انسان” خوشم آمد و از حمیدرضا جان خواستم “برای کسانی که به شعر پارسی احترام میگذارند” آن را در سایت قرار بدهد.
آیا اگر این آقا در داخل این مملکت “گل و بلبل” به دنیا آمده بود همین حرفها را میزدید و یا سعی میکردید درباره خود اشعار تعمق کنید؟
و یا در جمله :آثار سخنسرایان پارسی‌گو” اشاره به پارسی بودن شده یا ایرانی بودن؟؟
همچنین دوستان دیگری که نامی از شاعران غایب و لایق میکنند هم میتوانند به جای شکوه کردن از وضع موجود، به قول گاندی “همان کسی که احتمالا چون ایرانی نیست، حق صحبت ندارد!” همان تغییری باشند که خواهان دیدن آن در دنیا هستند.
ما نیز از پربار تر شدن این مجموعه لذت میبریم و بر تمامی دستانی که در این راه مارا یاوری کردند بوسه میزنیم.
نگین جان، من همین جا قول مجموعه آثار آذری بیگدلی،آصفی هروی، حزین لاهیجی،اشرف،کمال خجندی را از شما گرفتم و مهناز جان قول چند مجموعه شعر از آثار شاعران معاصر ایرانی را دادند.
با تشکر
مهران
ژانویه 15th، 2011 در زمان 11:11 ب.ظ
با درود به مهران عزیز
آقای مهران، من نه با گنحور مشکلی دارم ونه ایرانی بودن را شرط سرودن شعر پارسی و مطرح شدن شاعر میدانم. همانطور که احتمالا” می دانید، شاعران پارسی گوی غیر ایرانی از جمله اقبال لاهوری و بیدل دهلوی نیر در این مجموعه هستند و در عطمت مقام شاعری ایشان جای شکی نیست. تلاش شما برای گردآوری اشعار استاد خلیلی قابل تقدیر است و همانطور که صادقانه اعتراف کردم، من خود را در این زمینه صاحبنظر نمیدانم. ولی در اینکه در این مجموعه جای خالی شاعری مثل کمال خجندی بسیار محسوس تر از خلیل الله خلیلی است شک ندارم. در ضمن چنانچه آقای حمید رضا نیز در جریان هستند، من نیز علیرغم مشغله بسیار زیاد خود، هرجاکه در توانم بود در خدمت این مجموعه بودم و از کلیه کسانی که در پربار شدن آن تلاش میکنند صمیمانه سپاسگزاری میکنم .
ژانویه 16th، 2011 در زمان 10:04 ق.ظ
“دی ۲۴م، ۱۳۸۹ در زمان ۱۰:۳۹ ق.ظ”
“از نظر من هم حضور شاعری با اشعار متوسط مثل ایشان (۱) ، از هر ملیتی که باشد، در این سایت ایده جالبی نبود(۲)”
“دی ۲۴م، ۱۳۸۹ در زمان ۱:۵۱ ب.ظ”
“در مورد قدرت شاعری ایشان بحثی نیست.” (۱)
“دی ۲۵م، ۱۳۸۹ در زمان ۱۱:۱۱ ب.ظ”
تلاش شما برای گردآوری اشعار استاد خلیلی قابل تقدیر است (۲)
نگین جان، بقیه گفتمان ما باشد برای زمانی که شما نظر قطعیتان را اعلام کردید.
شاد زی
*پ.ن:
دیوان اشعار کمال الدین مسعود خجندی برای دوستانی که تمایل به همکاری دارند
http://www.4shared.com/document/TvikNifj/A112-KShiedfar-Dievan_Ashare_K.html
ژانویه 16th، 2011 در زمان 10:59 ق.ظ
با درود
هر کسی که بتواند شعر بگوید، گرچه اشعار متوسط، قدرت و قریحه ی شاعری دارد و در آن بحثی نیست. هرکس که برای این سایت ارزشمند تلاش کند، تلاشش قابل تقدیر است ، گرچه به مزاج همگان خوش نیاید. اینها منافاتی با هم نداشت. پس نظر قطعی مرا هر چند که احازه نظر دادن را به خود می دهم ولی علیرغم عمری که صرف شعر و ادبیات پارسی کرده ام هرگزخود را “صاحبنظر” و ” قابل استناد” نمیدانم این است که حضور این سیاستمدار دارای قریحه ی شاعری در این سایت ایده ی جالبی نبود ولی اگر از نظر آقای حمیدرضا و سایر خوانندگان محترم ، این حضور به صلاح است، نظرم برای خودم محفوظ خواهد بود. از شما خواهش می کنم برای حفظ حدود ، به ارایه ی نظر بسنده کنیم و تصمیم گیری را به عهده ی صاحبنظران واگذاریم.
ژانویه 16th، 2011 در زمان 12:30 ب.ظ
(گل)
ژانویه 17th، 2011 در زمان 8:01 ق.ظ
توروخدا دعوا رو ادامه بدین خیلی داریم حال میکنیم!!!
ژانویه 23rd، 2011 در زمان 7:32 ق.ظ
با سلام. من هم طبع شاعری دارم. میتونم شعرامو بذارم تو سایت؟؟
ژانویه 26th، 2011 در زمان 12:51 ق.ظ
خانم مهناز سلام
مگر شئونیزم تان خیلی سوزان است که اشعار خلیلی را نا خوانده محکوم میکنید
فوریه 27th، 2011 در زمان 6:32 ب.ظ
مرحوم خلیلی شتعر بزرگی نبود- شاید بخش اعظمی از شهرت و نامداری اون مرحوم رو بشه گذاشت به حساب تحقیقات بی مانندی که درباره ی مولانا بیدل دهلوی انجام داد. اما… مگر خود بیدل ایرانی بود؟ او یک شاعر با اصالت برلاس مغول بود که در هند زندگی میکرد و به فارسی شعر میگفت…
ضمنا- گیریم مرحوم خلیلی شاعر بزرگی نبوده- اما خانوم مهناز خانوم-آقای حسین آقا – مهم بزرگی اون ملتیه که ترک و هند و افغان و تاجیک و ازبک افتخار میکنن به زبونش حرف بزنن. انصافا کارتون هم بخاطر ندیده گرفتن زحمت آقا مهران زشته – هم بخاطر این که هویت یه ملت که مسلما از مخاطبین این سایتن رو مورد توجه قرار نمیدین…
البته قبلا هم پیشنهاد دادیم که دوستان آثار نایاب تر که دسترسی بشون سخت تره و از اهمیت ومخاطبین بیشتری برخورداره رو برای ماشینیزه کردن انتخاب کنن.
مارس 27th، 2011 در زمان 7:08 ب.ظ
درسته آقا مهران زحمت کشیده و این اثر رو اضافه کرده ولی خداییش ارزش زحمت زیاد کشیدن رو نداشت. پس شاعر گمنام شیرین سخن هم چون زحمت کشیده و شعر گفته باید اشعارش رو بذارین تو سایت ؟!! (با پوزش از ایشان). در ضمن مهران آقا هم کم بی ادبی نکرده که حالا همتون گیر دادین به مهناز خانم. هرکی نظری داره بگه، به نظر بقیه هم احترام بذاره.بهرحال بعد از ۵-۶ماه که دلم برای این سایت تنگ شد و بهش سر زدم، این آقای خلیلی حالمو گرفت.
آوریل 27th، 2011 در زمان 11:01 ق.ظ
با سلام .
من همه نظرا رو نخوندم.اما نظر مهناز خانوم که در صدر همه نظرات بود توجهمو جلب کرد .در پاسخ به ایشون باید بگم. هر ادیب و “اهل ادبی “میتونه درک کنه که شعر و شاعری به زبان فارسی به مرز های ایران محدود نمیشه.همونطوری که سابقا هم اینطور بوده.
و همونطوری که افغانی ها از جمله خود من حد اقل در زمینه شعر و ادبیات فارسی مرزی بین کشور ها قائل نمی شم.
اما این تعصبات خشک در آینده ای چندان دور میتونه روی موضوعات اشعار فارسی زبانان و خیلی چیزای دیگه تاثیر بذاره.
به هر حال هر کسی مشکلی داره با اشعار شاعرن کشور های دیگه مختاره که نخوندشون!
جولای 12th، 2011 در زمان 1:48 ق.ظ
سلام به همه دوستانیکه نظرات خیلی جالبی را بیان کرده اند.
من می خواستم اینرا بگم آیا به دهها شاعر بزرگ پارسی گو ایرانی بودند یا افغانی مثل مولانای بلخی ناصر خسرو بلخی رابعه بلخی جامی و و و دها شاعر بزرگ و یا رودکی سمر قندی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ اگر از روی انصاف قضاوت کنید خواهید دید که ایرانی را که فردوسی معرفی می کند و میشساسد غیر از ایران کنونی شماست در شهنامه تقریبا بیش از ۶۰ درصد از سرزمینهای ذکرشده ان مربوط به افغانستان کنونی می باشد.دیگه بس است از قصه سه هزار سال دروع در تاریخ ایران هم که تمام دوستان بخوبی میدانند.
جولای 12th، 2011 در زمان 7:55 ق.ظ
واقعن دیدگاه اولی مربوط به خانم “مهناز” از نوع همان دیدگاه های فاشیستی غیرعقلانی ای است که نمونه اش زیاد پیدا میشه. البته این نوع برخورد فرعون منش مآبانه که برخی از ساکنان در قلمرو جمهوری ولایت فقیه اسلامی ایران، تحت تأثیر تبلیغات غیر علمی و جعل های شاخ دار تاریخ، ایران را فقط به کوچه بالایی و پایینی آپارتمان خونه خودشان خلاصه می کنند، امر تازه ای نیست. در این طرز دید، شما اگر به عنوان یک افغانستانی، تاجکستانی، ازبیکستانی و هندی، بحرینی و…. اگر با زبان فارسی صحبت کنید، داستان بنویسید، شعر بگویید، این آدم های از دنیا بی خبر، شاخ در میارند و از شما می پرسند که فارسی را کجا یاد گرفتین؟ شما شرق شناسین؟ فوق لسانس زبان فارسی دارین یا دکتری؟ همانقدر برایشان عجیب است که آدم از دیدن شیر مرغ تعجب می کند. اما واقعیت این است که زبانی که امروز این جا علیه یکدیگر چیزهایی نوشتیم، مال پدرکلان رضا شاه پهلوی نیست که تنها در کاخ سعد آباد خلاصه شود. برمبنای این دیدگاه دیگر مولانا جلال الدین بلخی از بلخ نه و بلخی عنوانت کردنش حماقت بزرگ تاریخی است و در حقیقت مولنا از ساکنان اصلی کرج است و همین شاه عبدالعظیم هم در حقیقت مدفن اوست. که گفته که رابعه بلخی است؟ رابعه مادر کلان فاطمه رجبی است و مادر کلان خاله فرخ پهلوی. هرکه میگوید دقیقی بلخی است، با همه بابا و اجداد و مانش غلط کرده و اون بچه برج میلاد است. دیگر سنایی غزنوی هم از غرنه نه، بلکه یکی از همون بچه های رشت خودمون است. جناب آقای میرزا عبدالقادر بیدل هم نه بدخشانی الاصل، بلکه زادگاهش قم بوده و بعد رفته هند و آقای شجونی هم از نسل وی است. در نوع دیدگاه خانم مهناز و امثال آن که در جمهوری اسلامی ایران سوگمندانه این نوع دیدگاه “خودبزرگ بینانه” و غیر منطقی کم هم نیست و باید همه ی دوستان ایرانی به خاطر این نوع دیدگاه ها عرق افتخار برجبین داشته باشند، کسی می گوید که رودکی از بندرعباس نیست، به همه خانواده و قوم وقبیله اش غلط کرده است. دوستان! خوب بدانید که ایران و یا آریایانای تاریخی، نه مال احمدینژاد است و نه خونه خاله پهلوی ها. ایران سرزمین بزرگی است که همانقدر که پدرکلان تو تهرانی و اصفهانی در کسب افتخارات تاریخی اش، سهم داشته پدرکلان های من در بلخ و هری و غزنه وبدخشان و بخارا وسمقند و خجند، نقش داشته اند. ایران جهیز منحصر به فرد هیچ یکی از ما و شما نیست و نمی تواتییم بیشتر از این با جعل های تاریخی، تاریخ بزرگ را مصادره به مطلوب کنیم و به پای پهلوی ختمش کنیم و یا حزب اللهی ها و یا هم قاجاری ها. یک کمی از تعصب کور دست بردارین، اندکی تاریخ بخونید نه از نوع تاریخ هایی که در دربار پهلوی نوشته شده اند و یا هم در مدرسه های ولایت فقیهی تدریس میشن.
آگوست 29th، 2011 در زمان 3:30 ق.ظ
در تصور من اساسا این همه تعصب وبیګانګی از مردمان با دانش وبا فرهنګ ایرانی بسیار بدور است واقعا تاسف کردم در حالیکه همه شاعران به قول شما متوسط وبلند به زبان مقدس پارسی می اندیشدند نه به مرز وبه خراسانی بودن وآریایی بودن خویش افتخار میکردند. من همه ای شعرای ایرانی را بسیار دوست دارم شاید خودت باتعصب ایکه داری به مولاتا علافه نداشته باشی
آگوست 30th، 2011 در زمان 10:02 ق.ظ
سلام به همه . من به شخصه این نوع ادبیات گفتاری رو نمی پسندم . زبان پارسی در هر گوشه دنیا که باشد ظرفیت های خودش رو داره . با حرف خانم مهناز که گفت همینمون مونده شعر افغانی ها رو بخونیم هم شدیدا مخالفم . مگه حتما یک شاعر باید ایرانی باشه تا اون رو پذیرفت ؟ با حفظ احترام برای سعدی و حافظ و مولانا که خدایان شعر هستند ولی از انصاف در حق حضرت مولانا عبدالقادر بیدل دهلوی نباید گذشت . اگه شاعر باشید قبول دارید که همه اشعار یک شاعر یکدست نیستند . آقای خلیلی هم همینطور . همونطور که در اشعار ایشون شعر متوسط و یا شاید ضعیف هست ولی اشعار قدرتمند هم دارن . فردوسی میگه اگر باز جویی ز من بیت بد / بگویم که دارم کم از ینج صد ….. که اشاره به ضعف پانصد بیت از اشعار خودش میکنه . باید با دید بهتری به سمت ادبیات بریم
ژانویه 10th، 2012 در زمان 11:48 ب.ظ
با سپاس فراوان از زحمات کشیده شده برای جمع آروی گنجینه هایی این چنین، به عقیده ی این حقیر به اندیشه بنگریم نه صاحب اندیشه.
ژوئن 1st، 2013 در زمان 10:09 ب.ظ
از دیدن نظرات دوستان لذت بردیم و به سلیقه ی شما احترام می گزاریم.
آگوست 12th، 2015 در زمان 11:18 ق.ظ
با عرض ادب!
دوستان ارجمند لطفا بیشتر از ین خرافه نگویید چون تا همین چند سال بعد با شدت عملیات های داعش و طالبان از بیرون مرزها و سرکشی های اقلیت های سرکوب شده در داخل دیگر ایران و افغانستان نخواهند ماند. بیایید که به دیگران احترام بگذاریم تا به ما احترام بگذارند. تاریخ مروج افغانستان ما ایران هشتاد ساله را نمی شناسد و آریانای کبیر که مرکزش “بغدی” (همین بلخ امروزی در شمال افغانستان ) و خراسان را از فارس جدا میداند. به نظر بنده حقیر دعوا بر سر لحاف ملا است. همان طوریکه آن مرزهای تاریخی نابود شده اند این مرزهای امروزی هم یک روزی از بین خواهند رفت و قدرتمندان زمان تاریخش را به ضم خود شان خواهد نوشت. بیایید از ایران و افغانستان و خراسان و آریانا و از من و از تو بگذریم و از همه بشنویم و لذت ببریم و به انسان و انسانیت احترام بگذاریم تا هیج قدرتمندی نتواند از آن استفاده سو نماید. همان قدر که شاملو و نیما و فروغ فرخزاد و ایرج مرزا و امثال در افغانستان احترام می شوند و مورد افتخار دری گویان قرار می گیرند، خلیلی و بیدل و جامی و سنایی و مولانا و عراقی بایست در ایران امروزی احترام و قدرداتی شوند و آنهم خاص به خاطر نوشتار دری یا پارسی ایشان. همه ماشالله خوب می سرایند. ایرانی ها بهتر و افغانها هم بهتر و تاجکی ها هم بهتر.
ممنون از دست اندرکاران گنجور. واقعا خدمت بزرگ به همه ما نموده اند. موفقیت بیشتر شان را خواهانم.